Omdat dit geen oplossing was, ging ik weer googelen. Zo kwam ik bij de Proctos Kliniek terecht, een medisch centrum gespecialiseerd in aandoeningen van de anus en endeldarm. Daar begon ik met het spoelen met water om de ontlasting op gang te brengen op het moment dat ik aandrang voelde. Dit kon ik gelukkig zelf doen, maar het was ingrijpend en tijdrovend. En het werkte onvoldoende. Tijdens het wandelen had ik nog steeds ontlastingsverlies, omdat bewegen je darmen op gang brengt.”
Bijzondere oplossing
“Nadat ik alles had uitgeprobeerd, werd gelukkig de optie van het plaatsen van een neurostimulator aangeboden. Dat is een klein apparaatje in je bil dat via een draad je zenuwen aanstuurt. Het is een wereld van verschil met al het getob hiervoor. Ik voel nu op tijd dat ik naar het toilet moet en heb dan nog een kwartier om bijvoorbeeld naar huis te lopen.
Mijn toiletgang beheerst niet meer mijn leven. Ik hoef er geen rekening meer mee te houden of ingewikkelde voorbereidingen te treffen. Als ik iets wil ondernemen, sjouw ik ook geen extra ondergoed of spoelspullen meer mee. Het zit na al die jaren nog wel in mijn systeem dat ik voorzorgsmaatregelen moet treffen. En ik vind het nog steeds bijzonder dat ik rustig naar huis kan lopen, als ik aandrang voel.
Met spoelen was ik toch nog altijd bezig met het onderwerp poep. Nu ga ik gewoon naar het toilet, zonder ingewikkelde voorbereidingen. Dankzij de neurostimulator bepaalt poep niet meer mijn leven. Ik wist niet dat er zo’n mooi hulpmiddel bestond, geen enkele arts of fysiotherapeut attendeerde mij hierop. Dat is jammer, want meer dan tien jaar tobben is lang.”